Geschilbemiddeling

Geschilbemiddeling is een interventie van een (geschil)bemiddelaar om twee of meer personen, partijen of groepen die een geschil hebben met elkaar in gesprek te brengen teneinde onderling tot een oplossing te komen. Geschilbemiddeling is vooral nuttig als de communicatie verstoord is, als rechtstreekse onderhandeling tussen de partijen belemmerd wordt door een wederzijds gebrek aan vertrouwen, of als er sprake is van een escalatie.

Een geschilbemiddelaar onderzoekt actief en op inhoudsniveau waar bij de partijen belangen liggen, waar ze botsen en waar de pijn zit, om vervolgens zelf of in overleg met de betrokken partijen met een inhoudelijk oplossingsvoorstel te komen waartegen partijen ja of nee kunnen zeggen.

Rol van de geschilbemiddelaar

Van belang bij geschilbemiddeling is het vertrouwen en de geheimhoudingsplicht. Dit betekent dat alles wat tijdens een bemiddelingsgesprek wordt besproken, niet naar buiten gebracht mag worden. Pas wanneer partijen een (schriftelijke) overeenkomst ondertekenen (de vaststellingsovereenkomst) is er sprake van een afspraak waaraan partijen zich moeten houden. De partijen moeten erop kunnen vertrouwen dat de geschilbemiddelaar niet de ene of de andere partij voortrekt. Neutraliteit betekent niet altijd, dat de geschilbemiddelaar volledig neutraal is. Uitgangspunt is dat de geschlbemiddelaar over een geheel traject door beide partijen als onpartijdig en objectief wordt waargenomen. Ook moeten de partijen erop kunnen vertrouwen dat de geschilbemiddelaar eerlijk is en zich aan zijn toezeggingen houdt, bijvoorbeeld ten aanzien van de geheimhouding (deze geldt dus ook voor de partijen). Een andere belangrijke rol is dat de geschilbemiddelaar op toeziet dat er geen misbruik kan worden gemaakt van een machtsongelijkheid. Wanneer één van de partijen onmachtig is om op adequate wijze op te komen voor zijn of haar belang(en) kan de geschilbemiddelaar stoppen met het traject of partijen daarop wijzen. Wanneer de geschilbemiddelaar vindt dat partijen zich aanvullend moeten laten informeren alvorens akkoord te gaan met een voorstel, dan zal hij een partij daarop wijzen.

Bemiddeling is mogelijk als aan de volgende punten voldaan wordt:

• Twee of meer partijen hebben een geschil dat ze niet meer of moeilijk zelf kunnen oplossen.
• De communicatie tussen de partijen is -soms ernstig- verstoord, zodat een gesprek onmogelijk is geworden.
• Geen van de partijen is in staat om zijn eigen wens zonder de andere partij te realiseren.
• Partijen zijn in principe bereid om afspraken te maken met de andere partij. (Als een partij de totale onderwerping of vernietiging van de andere partij wenst en niet met minder genoegen neemt, heeft bemiddeling geen zin.).
• Er is een bemiddelaar beschikbaar die voor beide partijen aanvaardbaar is.
• Partijen willen hun conflict niet in de openbaarheid of voor de rechter brengen.